„Słowa Chrystusa zmartwychwstałego: ,«Nie lękajcie się!’», są nam potrzebne pod koniec drugiego milenium może bardziej niż kiedykolwiek. Są potrzebne człowiekowi, który również i po upadku komunizmu nie przestał się lękać i ma do tego liczne powody… Słowa te są potrzebne wszystkim ludom i narodom całego świata. UCZEŃ 1: „Non abiate paura” – „Nie bójcie się”. yły to jedne z pierwszych słów, którymi nowy papież Jan Paweł II przywitał nas wszystkich w 1978 roku. Nie lękajcie się – powiedział światu. Nie lękajcie się – powiedział Kościołowi. Nie lękajcie się – powiedział krajom oddzielonym wówczas od reszty Europy murem. Fundacja „Nie Lękajcie Się” zostanie zlikwidowana 11 września 2019 09:30 1 min czytania. KOW pap 20190520 0D4. Znana organizacja, która zasłynęła walką z pedofilią w Kościele To książka, która zawiera wspomnienia z dwóch papieskich wizyt na alpejskim lodowcu, w rejonie, gdzie w czasie wojny toczyły się intensywne walki. Ale to nie wszystko. Lino Zani opowiada też o przyjaźni, która łączyła go przez wiele lat z Ojcem Świętym, o tym jak bardzo go ta relacja zmieniła i wpłynęła na jego życie. . Biblia mówi: „…Zaczynacie dzisiaj walkę przeciw wrogom waszym, niech trwoga przed nimi was nie ogarnia! Niech serce wam nie drży! Nie bójcie się, nie lękajcie się! Gdyż z wami wyrusza Pan, Bóg wasz...”. Pwt 20,3-4 (BT). Niezależnie od tego przeciw komu walczymy, jeśli robimy to zgodnie z wolą Bożą, nie musimy się trwożyć. Wystarczy, że będziemy „…mocni w Panu – siłą Jego potęgi”. Ef 6,10 (BT). Nawet gdy przystąpimy do trudnej, duchowej walki wygramy ją, jeśli przystąpimy do niej „…w imieniu Pana Zastępów…”. 1 Sm 17,45 (BW) i jeśli posłuchamy Bożych rad. Biblia mówi: „Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko… Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu!...”. Ef 6, (BT). Psalmista Dawid napisał: „…gdy ukryłeś swe oblicze, ogarnęła mnie trwoga”. Ps 30,8 (BT). Bóg ukrywa Swe oblicze tylko z jednego powodu. Biblia mówi: „…wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy”. Iz 59,2 (BW). W tej sytuacji powinniśmy odczuwać trwogę, dlatego że „…dalekie jest od nas prawo i nie dociera do nas sprawiedliwość; wyczekujemy światłości, lecz oto jest ciemność...”. Iz 59,9 (BW). A ponieważ „…ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe”. J,3,19 (BW), zostaje im odjęta Boża ochrona, nastaje czas trwogi. Trwoga jest bardzo silnym strachem wywołanym realnym, wyobrażonym lub przewidywanym niebezpieczeństwem. Nic więc dziwnego, że „jak trwoga to do Boga”. (przysłowie polskie). I faktycznie, niektórych ludzi tylko krytyczna sytuacja skłania do modlitw, do wołania: „…Uzdrów mnie, Panie, bo strwożyły się kości moje! I dusza moja bardzo się zatrwożyła…”. Ps 6,3-4 (BW). „Ogarnęły mnie fale śmierci, A strumienie zagłady zatrwożyły mnie. Więzy otchłani otoczyły mnie, Pochwyciły mnie sidła śmierci. W niedoli mojej wzywałem Pana I wołałem o pomoc do Boga mego...”. Ps 18,5-7 (BW). Gdy Pan Jezus zapowiadał zesłanie Ducha Świętego, powiedział ważkie słowa: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka”. J 14,27 (BW). Skoro Chrystus powiedział: mój pokój wam daję, to w sercach wierzących powinny gościć: „…miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie…”. Ga 5,22-23 (BT), a nie trwoga. Jeden raz w ciągu całego swojego życia Jezus odczuł trwogę. Biblia mówi, że gdy poszedł „…do ogrodu, zwanego Getsemane… wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i począł się smucić i trwożyć”. Mt 26,36-37 (BW). Co wtedy zrobił? „Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną. Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się...”. Mt 26,38-39 (BW). „I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj... naśladuje mnie”. Łk 9,23 (BW). W sercu tego, kto wierzy w Jezusa, nie powinno być miejsca na trwogę, dlatego apostołowie pisali do wierzących: „…Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego!”. 2 P 1,2; „Łaska, miłosierdzie i pokój Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, [niech] będą z nami w prawdzie i miłości!”. 2 J 1,3 (BT); „Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości! Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie”. 1 P 5,14 (BT), „A Bóg, [dawca] nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję”. Rz 15,13 (BT). Jeśli jednak zdarzy się nam poczuć tak silny strach, że ogarnie nas panika i bezradność, wtedy „Ogłoście święty post, zwołajcie zgromadzenie, zbierzcie starszych, wszystkich mieszkańców ziemi do domu Pana, waszego Boga, i głośno wołajcie do Pana!”. Jl 1,14 (BW), „... Albowiem do życia w pokoju powołał nas Bóg”. 1 Kor 7, 15 (BT). Tylko „Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach”. Ps 46,2 (BT), choć nie zawsze Jego reakcja jest natychmiastowa, „Na każdą bowiem sprawę jest czas i sąd, gdyż zło człowieka wielce na nim ciąży”. Koh 8,6 (BT). We wszystkim, nawet w negatywach emocjach czy przerastających nas problemach, doszukujmy się Bożej nauki względem nas. Biblia mówi: „Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków”. Jk 1,2-4 (BT). Zwracanie się do Boga, nawet w chwilach trwogi, jest wyrazem naszego zaufania do Niego, On bowiem zapewnia: „Gdy będziesz przechodził przez wody, będę z tobą, a gdy przez rzeki, nie zaleją cię; gdy pójdziesz przez ogień, nie spłoniesz, a płomień nie spali cię”. Iz 43,2 (BW). I dlatego możemy mieć pewność, że jest Ktoś, kto czuwa nad nami. Biblia mówi: „Oto oczy Pana nad tymi, którzy się Go boją, nad tymi, co ufają Jego łasce, aby ocalił ich życie od śmierci i żywił ich w czasie głodu. Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. W Nim przeto raduje się nasze serce, ufamy Jego świętemu imieniu. Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie, według ufności pokładanej w Tobie!”. Ps 33,18-22 (BT). W Biblii mamy przykłady pozytywnej trwogi – bojaźni Bożej, na przykład: „A po sześciu dniach bierze z sobą Jezus Piotra i Jakuba, i Jana, brata jego, i prowadzi ich na wysoką górę na osobność. I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło... oto obłok jasny okrył ich i oto rozległ się głos z obłoku: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie! A gdy to usłyszeli uczniowie, upadli na twarz swoją i zatrwożyli się bardzo. I przystąpił Jezus, i dotknął się ich, i rzekł: Wstańcie i nie lękajcie się!”. Mt 17, (BW). Podsumowanie. Jeśli jesteśmy osobami wierzącymi, nie mamy powodu do przeżywania tak silnego strachu, który utrudniałby nam życie. Strach aż do utraty ducha jest destrukcyjny, dlatego Biblia mówi: „…Nie lękaj się, nie trać ducha!”. Pwt 1,21 (BT) i wskazuje nam, kogo tak naprawdę powinniśmy się obawiać: „…Bójcie się tego, który, gdy zabija, ma moc wrzucić do piekła. Zaiste, powiadam wam: Tego się bójcie!”. Łk 12,5 (BW). Szatan „…zwodzi cały świat…”. Ap 12,9 (BW), gdy się więc jemu poddamy – jest to powód do wielkiej trwogi. Posłuchajmy zatem biblijnej rady: „…zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem...”. Flp 2,12 (BT). I „O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”. Flp 4,6-7 (BT). A „Pan sam pójdzie przed tobą i będzie z tobą. Nie zawiedzie i nie opuści cię; nie bój się więc i nie trwóż się!”. Pwt 31,8 (BW). On zapewnia: „Lecz ty nie bój się, sługo mój... i nie trwóż się... bo oto Ja wybawię cię choćby z daleka... i będzie miał (sługa Boży) spokój, i będzie bezpieczny, a nikt go nie zatrwoży”. Jr 46,27 (BW). „Mówi się, że cierpienia są złem. Nic jednak bardziej niż cierpienia nie łączy ludzi miłością”. Lew Tołstoj. I mówi się też, że cierpienie jest miarą naszego chrześcijaństwa, gdyż człowiekowi można zabrać wszystko, ale nie możliwość wyboru postawy we wszelkich przeciwnościach i niepowodzeniach. Nawet sam Pan Bóg, mimo że sugeruje właściwą opcję, prosi: „Wybierz przeto...”. Pwt 30,19 (BW). Wybór postawy w obliczu cierpienia ukazuje głębię naszej wiary i zaufania do Boga, zwłaszcza gdy stykamy się ze szczęściem ludzi złych i nieszczęściem posłusznych Bogu. Biblia mówi: „Zazdrościłem... niegodziwym widząc pomyślność grzeszników. Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste. Nie doznają ludzkich utrapień ani z [innymi] ludźmi nie cierpią… Czy więc na próżno zachowałem czyste serce i w niewinności umywałem ręce? Co dnia bowiem cierpię chłostę, każdego ranka spotyka mnie kara”. Ps 73, (BT). Oczywiście nie każde cierpienie jest konsekwencją oddzielenia od Boga. Adam i Ewa żyli w harmonii z Panem, a jednak ich nieposłuszeństwo przyczyniło się do powstania różnych problemów i cierpień, które zaczęły dotykać wszystkich ludzi, dobrych i złych, na całej ziemi, we wszystkich wiekach. Bóg „Do niewiasty powiedział: Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci... Do mężczyzny zaś Bóg rzekł... - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty”. Rdz 3,16-19 (BT). Psalmista Asaf utyskiwał: „Co dnia... cierpię chłostę, każdego ranka spotyka mnie kara”. Ps 73,13-14 (BT). Podobnie mógłby robić psalmista Dawid, który nie był zupełnie niewinną osobą, słusznie więc „cierpiał chłostę”. Jednak pomimo swych potknięć, Dawid miał ogromną wiarę i pewność tego, że: „Kto przebywa w pieczy Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego mieszka, mówi do Pana: Ucieczko moja i Twierdzo, mój Boże, któremu ufam. Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego i od zgubnego słowa. Okryje cię swymi piórami i schronisz się pod Jego skrzydła: Jego wierność to puklerz i tarcza. W nocy nie ulękniesz się strachu ani za dnia — lecącej strzały, ani zarazy, co idzie w mroku, ni moru, co niszczy w południe. Choć tysiąc padnie u twego boku, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy: ciebie to nie spotka”. Ps 91,1-7 (BT). On wiedział, że „choć sprawiedliwy siedem razy upadnie, jednak znowu się podniesie...”. Prz 24,16 (BT). Chodzenie z Bogiem nie chroni przed cierpieniami, wszak Salomon napisał, że „sprawiedliwy siedem razy upadnie”, jednak Biblia mówi o Panu: „Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach”. Ps 46,2 (BT), „Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce”. Ps 10,14 (BT), lecz Biblia mówi także: „Na każdą bowiem sprawę jest czas i sąd, gdyż zło człowieka wielce na nim ciąży”. Koh 8,6 (BT). Mimo że zło człowieka wielce na nim ciąży, w Księdze Hioba spotkamy się z cierpieniem niezawinionym. Hiob, „mąż sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła”. Hi 1,1 (BW), choć udręczony ciężkimi próbami, zachował swą wiarę w Boga. Polemiki z przyjaciółmi i z Bogiem uzmysłowiły mu, że winę za cierpienia nie można przerzucać na Pana. Musimy tak jak Hiob uznać swą niezdolność do zrozumienia dzieł Bożych: „Jam mały, cóż Ci odpowiem? - Rękę przyłożę do ust”. Hi 40,4 (BT), a wszystko, co Bóg zamyśla i czyni, „To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem”. Hi 42,3 (BT). Hiob umiał przyjąć cierpienie. Nie zwątpił w Tego, który powiedział: „Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam”. J 3,19 (BW). On był pewien, że „Szczęśliwy, kogo Bóg karci, więc nie odrzucaj nagan Wszechmocnego. On zrani, On także uleczy, skaleczy – i ręką swą własną uzdrowi. Od sześciu nieszczęść uwolni, w siedmiu – zło ciebie nie dotknie; w nędzy wykupi od śmierci, na wojnie od miecza wybawi. Unikniesz chłosty języka, nie strwoży cię nieszczęście, gdy spadnie”. Hi 5,17-21 (BT). Trudno być szczęśliwym w obliczu cierpień, a jednak Biblia mówi: „Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków”. Jk 1,2-4 (BT). Te różne doświadczenia były zapowiedziane przez Jana Chrzciciela, który powiedział: „Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem”. Mt 3,11 (BT). Czym jest chrzest ogniem? Jest to doświadczenie cierpienia w naszym życiu, wyrzeczenie się siebie, poświęcenie. Biblia mówi: „Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu”. 1 P 4,12 (BW). Właściwa postawa wobec różnych doświadczeń umożliwia nam wejście do królestwa Bożego. Biblia mówi, że Ten, który „chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem”, ma „wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę (wierzących) zbierze do spichlerza, a plewy (nieposłusznych Bogu) spali w ogniu nieugaszonym”. Mt 3,11-12 (BT). „Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym. Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa”. 1 P 1,5-7 (BT). Niezawinione cierpienie dotknęło Pana Jezusa, który był „Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas”. Iz 53,3-5 (BT). Gdy „Znęcano się nad nim... on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust”. Iz 53,7 (BW). „Jezus rzekł do uczniów swoich: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną”. Mt 16,24 (BW). On dźwigając swój krzyż, nie otworzył swoich ust. W cierpieniu można zobaczyć serce Boga, On bowiem tak „umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”. J 3,16-17 (BT), a „Wam... z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć...”. Flp 1,29 (BT). „To się bowiem podoba [Bogu], jeżeli ktoś ze względu na sumienie [uległe] Bogu znosi smutki i cierpi niesprawiedliwie... jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia. Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami”. 1 P 2,19-21 (BT). Podsumowanie. Biblia mówi: „Bóg naprawdę nie postępuje niegodziwie”. Hi 34,12 (BW), nie można więc pytać „Dlaczego cierpią niewinni?”. Cierpimy, ponieważ cierpienie wpisane jest w nasze doczesne życie. Ono wydoskonala nas: „Pręgi, rany leczą zło, a razy – głębie wnętrzności”. Prz 20,30 (BT) i jest dla nas próbą: „Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy”. 2 Kor 4, (BT). Potrzebujemy takich prób, chrztu ogniem, ponieważ wzmocnieni cierpieniami i wyrzeczeniami, otrzymujemy moc, jakiej doświadczył Paweł. Oświadczył on: „[Pan] mi powiedział: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny”. 2 Kor 12, (BT). Biblia więc radzi: „Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię”. Ap 2,10 (BW), gdyż „W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła”. Iz 30,15 (BT). Więc „Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu…”. Ps 42,6 (BT). Entuzjazm to stan emocjonalnego zaangażowania w jakąś czynność. W Biblii słowo to nie występuje ani razu; może dlatego, że kojarzone jest z jednej strony z cierpliwym dążeniem do wypełnienia jakiegoś zadania, ale z drugiej – z tzw. „słomianym zapałem”. Najczęściej używanymi synonimami tego słowa są: zapał, ochota, pasja, gorliwość, duch, werwa, ferwor, energia, animusz, wena, bojowość. W Piśmie Świętym spotykany zamiennik entuzjazmu to gorliwość. W niektórych językach wschodnich wyraz „gorliwość” składa się z dwóch członów znaczących dosłownie: „gorący” i „serce”. Gorące, oddane Bogu serce, wytrwałość i miłość, to jedne z ważniejszych cech charakteru wierzącego. Biblia mówi: „Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia [wywołanego] żądzą na świecie. Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość. Gdy bowiem będziecie je mieli i to w obfitości, nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Komu bowiem ich brak, jest ślepym - krótkowidzem i zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów. Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.” 2 P 1,3-11 (BT). W gorliwym dążeniu do nienaganności, warto zwrócić uwagę na słowa Pawła. Biblia mówi:: „A chociaż może i zasmuciłem was moim listem, to nie żałuję tego; (...) teraz raduję się - nie dlatego, żeście się zasmucili, ale żeście się zasmucili ku nawróceniu. (...) Bo smutek, który jest z Boga, dokonuje nawrócenia ku zbawieniu, którego się [potem] nie żałuje, smutek zaś tego świata sprawia śmierć. To bowiem, że zasmuciliście się po Bożemu - jakąż wzbudziło w was gorliwość, obronę, oburzenie, bojaźń, tęsknotę, zapał i potrzebę wymierzenia kary! We wszystkim okazaliście się bez nagany" 2 Kor 7, 8-11 (BT). Jakie inne zadanie dane jest naśladowcom Jezusa? Gorliwe szlifowane charakterów to jedno, innym zadaniem jest dbałość o sprawy Boże. Ważnym nakazem Pana Jezusa jest głoszenie. Biblia mówi: „Lecz najpierw musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom.” Mk 13,10 (BT). Chrystus pragnął tego bardzo, ale głosił też całkowitą dobrowolność przyłączenia się do Niego i Jego naśladownictwa, stąd słowa: „Jeśli kto chce pójść za Mną...” Mt 16,24 (BW). Apostoł Paweł kontynuował te poglądy, pisząc o pragnieniu, a nie nakazie. Biblia mówi: „Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.” Hb 6,11-12 (BT). Obietnice Boże będą dziedziczone wtedy, gdy będziemy nauczać „wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” Mt 28 19-20 (BT). I nauczajmy z pasją tak, jak to ujął psalmista: „Gorliwość mię pożera, bo moi przeciwnicy zapominają o Twoich słowach.” Ps 119,139 (BW), albo ap. Paweł: „A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu.” 1 Kor. 15,58 (BW). W Biblii jest jeszcze jeden cytat zawierający słowo gorliwość. Biblia mówi: „Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera” Ps 69,10 (BT). Ten werset kojarzony jest z historią oczyszczania świątyni. W okresie Paschy zastał Pan Jezus w świątyni „sprzedawców bydła i owiec, i gołębi, jak również wekslarzy na ich miejscach.” Wtedy sporządził bicz z powrozów i powypędzał wszystkich ze świątyni. A gdy do sprzedających gołębie Chrystus powiedział: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”, uczniowie Jego przypomnieli sobie słowa Psalmu 69: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. Zdziwieni Żydzi zapytali: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” A Jezus swoją odpowiedzią zaskoczył ich jeszcze bardziej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo.” (Opis całego zdarzenia znajdziemy w Ewangelii Jana 2, 13-22). Słuchacze Jezusa przyjęli Jego wypowiedź dosłownie, jako zniszczenie całego kompleksu zabudowań świątynnych. „Rzekli tedy Żydowie: Czterdzieści i sześć lat budowano ten kościół, a ty go we trzech dniach wystawisz? Ale on mówił o kościele ciała swego.” J 2,21-22 (BG). Jak możemy radzić sobie ze strachem? Wierząc Bożym obietnicom. Biblia mówi: „Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.” Iz 41,10 (BW) Gdy się boisz, nie zapominaj o Bogu. Biblia mówi: „Czy nie przykazałem ci: Bądź mocny i mężny? Nie bój się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz.” Joz 1,9 (BW) Nie musimy bać się Boga. Biblia mówi: „W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi, nie jest doskonały w miłości.” 1 J 4,18 (BW) Nie musimy obawiać się klęsk żywiołowych i katastrof. Biblia mówi: „Bóg jest naszą ucieczką i obrońcą naszym, przychodził nam z pomocą w nieszczęściach, już nie raz i niezawodnie. Nie zlękniemy się więc, nawet gdy zadrży ziemia i góry zaczną się zapadać w samym środku morza, nawet gdy wody pienić się będą i huczeć i wszystko trząść się zacznie przed ich wielkością” Ps. 46,2-4 (BW) Nie bój się ludzi. Biblia mówi: „Tak więc z ufnością możemy mówić: Pan jest pomocnikiem moim, nie będę się lękał; Cóż może mi uczynić człowiek?” Hbr 13,6 (BW) Nie bój się narodów ani ich rządów. Biblia mówi: „...Tak samo uczyni Pan, Bóg twój, wszystkim narodom, których ty się lękasz. ...Nie drżyj więc przed nimi, bo Pan, Bóg twój, jest pośród ciebie, Bóg wielki i groźny.” 5 Moj 7,19;21 (BT) Nie obawiaj się złych wiadomości. Biblia mówi: „Nie przerazi go nigdy zła nowina, mocne jest jego serce, bo zaufało Panu. Niezachwiane jest jego serce, nie boi się niczego, a na swoich ciemięzców zawsze patrzy z góry.” Ps 112,7-8 (BWP) Nic nie może oddzielić nas od miłości Bożej. Biblia mówi: „Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” RZYM. 8,38-39 (BW) Boża miłość jest pełna poświęcenia. Biblia mówi: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” JAN 3,16 (BW) Miłość Boża jest niezmierzona. Biblia mówi: „Twoja miłość, o Panie, sięga aż do niebios, Twoja wierność przenika obłoki.” PS. 36,6 (BWP) W jaki sposób opisana jest miłość? Biblia mówi: „Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się, nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego, nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy; wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi.” 1 KOR. 13,4-7 (BW) Zgodnie z przykazaniami Bożymi, powinniśmy miłować się wzajemnie. Biblia mówi: „Umiłowani, nie podaję wam nowego przykazania, lecz przykazanie dawne, które mieliście od początku; a tym przykazaniem dawnym jest to Słowo, które słyszeliście. A jednak nowe przykazanie podaję wam, to, które jest prawdziwe w nim i w was, gdyż ciemność ustępuje, a światłość prawdziwa już świeci. Kto mówi, że jest w światłości, a brata swojego nienawidzi, w ciemności jest nadal. Kto miłuje brata swego, w światłości mieszka i nie ma w nim zgorszenia.” 1 JANA 2,7-10 (BW) Miłość nie jest tylko dla przyjaciół. Biblia mówi: „Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. MAT. 5,43-44 (BW) Całe prawo Boże mówi o miłości. Biblia mówi: „A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy.” MAT. 22,37-40 (BW) Miłość do Boga objawia się w przestrzeganiu Jego przykazań. Biblia mówi: „Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.” 1 JANA 5,3 (BW) Nie pozwól, aby twoja miłość do Boga osłabła. Biblia mówi: „Mam ci jednak do zarzucenia to, że nie miłujesz Mnie już tak jak dawniej. Pamiętając więc o tym, skąd spadłeś, odwróć się od twoich grzechów i postępuj tak jak ongiś. Jeśli zaś się nie nawrócisz, zjawię się u ciebie i usunę twój świecznik z miejsca, na którym się znajduje.” OBJ. 2,4-5 (BWP) Utrzymywanie w sobie goryczy może wyrządzić wiele złego nam i tym, z którymi się stykamy. Biblia mówi: „Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni.” HEBR. 12,15 (BT) Bóg karze nam odrzucić wszelką gorycz. Biblia mówi: „Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością.” EFEZ. 4,31 (BW) Człowiek popędliwy, łatwo wpadający w gniew jest głupcem. Biblia mówi: „Nie bądź w swym duchu porywczy do gniewu, bo gniew mieszka w piersi głupców.” KAZN. SAL. 7,9 (BW). Mówi także: „Człowiek nierychły do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy pomnaża swoją głupotę.” „Więcej wart jest cierpliwy niż bohater, a ten, kto opanowuje siebie samego, więcej znaczy niż zdobywca miasta.” PRZYP. SAL. 14,29; 16,31 (BW) Opanuj swój gniew, gdyż gniew powoduje zło. Biblia mówi: „Bo gniew człowieka nie czyni tego, co jest sprawiedliwe u Boga.” „Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości! Nie gniewaj się, gdyż to wiedzie do złego...” JAKUB 1,20; PS. 37,8 (BW) Nie odpłacaj złem jeśli ktoś ciebie potraktuje źle. Biblia mówi: „nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo”. 1 PIOTRA 3,9 (BW) Gniew powoduje kłótnie i konflikty między ludźmi. Biblia mówi: „Przez ubijanie mleka robi się masło, mocniejsze wycieranie nosa powoduje krwotok, a kto wzbudza gniew, wywołuje kłótnie.” PRZYP. SAL 30,33 (BW) Jak możemy wzmocnić naszą cierpliwość? Doświadczenia budują i wzmacniają cierpliwość. Biblia mówi: „A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość” (BW). „Wiecie przecież, iż z tego, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi się wytrwałość. Winniście przeto dokładać starań, żeby wasza wytrwałość była jak najpełniejsza; wtedy będziecie rzeczywiście doskonali, nienaganni, wolni od jakichkolwiek niedoskonałości.” JAK. 1,3-4 (BWP) Nasza cierpliwość zależy od kontaktu z Bogiem. Biblia mówi: „Jest to sposobność do okazania się wytrwałości świętych, którzy przestrzegają nakazów Boga i zachowują wiarę w Jezusa.” OBJ. 14,12 (BWP) Wierzący powinni być cierpliwi wobec współwyznawców. Biblia mówi: „Bądźcie zawsze pokorni, łagodni, cierpliwi. Znoście jedni drugich z [prawdziwą] miłością.”. EFEZ. 4,2 (BWP) Cierpliwym wypełniają się Boże obietnice. Biblia mówi: „Tak bardzo pragniemy, aby nikt z was nie osłabł w gorliwości, ale by każdy trwał w niezachwianej nadziei aż do końca; żebyście, zamiast popadać w ospałość, wiernie naśladowali tych, którzy przez swoją wiarę i cierpliwość otrzymują dziedzictwo obietnic Bożych.” HEBR. 6,11-12 (BWP) Cierpliwie oczekuj powtórnego przyjścia Jezusa. Biblia mówi: „Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz. Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie.” JAK. 5,7-8 (BW) Powołanie Cyrusa1 411 «Uciszcie się, wyspy, ażeby Mnie słuchać! Niechaj narody odświeżą swe siły! Niechaj wystąpią, wtedy niech mówią: "Udajmy się razem do sądu!" 2 Kto wzbudził ze Wschodu tego, którego sprawiedliwość przyzywa na każdym kroku? Kto mu poddaje narody i upokarza królów? Miecz jego ściera ich na proch, jego łuk roznosi ich jak słomę. 3 On ściga ich, przechodzi nietknięty, jakby stopami nie dotykał ścieżki. 4 Kto zdziałał to i uczynił? Ten, co [z nicości] wywołuje od początku pokolenia, Ja, Pan, jestem pierwszy, z ostatnimi również Ja będę!»2 5 Spojrzały wyspy i lękają się, drżą krańce ziemi! - Zbliżają się i przychodzą3. Bóg jest z Izraelem 8 Ty zaś, Izraelu, mój sługo4, Jakubie, którego wybrałem sobie, potomstwo Abrahama, mego przyjaciela! 9 Ty, którego pochwyciłem na krańcach ziemi, powołałem cię z jej stron najdalszych i rzekłem ci: «Sługą moim jesteś, wybrałem cię, a nie odrzuciłem». 10 Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bom Ja twoim Bogiem. Umacniam cię, jeszcze i wspomagam, podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą. 11 Oto wstydem i hańbą się okryją wszyscy rozjątrzeni na ciebie. Unicestwieni będą i zginą ludzie kłócący się z tobą. 12 Będziesz ich szukał, lecz nie znajdziesz tych ludzi, twoich przeciwników. Unicestwieni będą i na nic zejdą ludzie walczący z tobą. 13 Albowiem Ja, Pan, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą». 14 Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam - wyrocznia Pana - odkupicielem5 twoim - Święty Izraela. 15 Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie6, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w drobną sieczkę; 16 ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela. Cuda nowego wyjścia7 17 Nędzni i biedni szukają wody, i nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. 18 Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód pośrodku nizin. Zamienię pustynię na pojezierze, a wyschniętą ziemię na wodotryski. 19 Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie8. 20 Ażeby widzieli i poznali, rozważyli i pojęli [wszyscy], że ręka Pańska to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał. Pan jest jedynym Bogiem9 21 Przedłóżcie waszą sprawę sporną, mówi Pan, podajcie wasze mocne dowody, mówi Król Jakuba. 22 Niechaj przystąpią i niech Nam objawią to, co się ma zdarzyć. Jakie były przeszłe rzeczy? Objawcie, abyśmy to wzięli do serca. Albo oznajmijcie Nam przyszłe rzeczy, abyśmy mogli poznać ich spełnienie10. 23 Objawcie to, co ma nadejść w przyszłości, abyśmy poznali, czy jesteście bogami. Zróbcie choć coś, czy dobrego, czy złego, żebyśmy to z podziwem wszyscy oglądali. 24 Otóż wy jesteście niczym i wasze dzieła są niczym; obrzydliwością jest ten, kto was wybiera. Zapowiedź zwycięstwa Cyrusa 25 Wzbudziłem kogoś z Północy i przyszedł, ze Wschodu słońca wezwałem go po imieniu. On zdeptał możnowładców jak błoto, podobnie jak garncarz depcze glinę. 26 Kto objawił to z początku, żebyśmy wiedzieli, i to długo naprzód, byśmy rzekli: «Słusznie?» - Nikt nie objawiał, nikt nie obwieszczał, nikt też nie słyszał słów waszych11. 27 Pierwszy Ja [ogłaszam] Syjonowi: «Oto one!» i Jerozolimie daję radosnego zwiastuna. 28 Patrzyłem: lecz nie było nikogo, nikogo z nich - zdolnego do rady, żeby odrzekł słowo, gdy go spytam. 29 Oto wszyscy oni są czczą ułudą; dzieła ich nie istnieją, posągi ich to znikomość12 i pustka. Popularne twierdzenie, zgodnie z którym w Biblii sformułowanie „Nie lękajcie się” pojawia się 365 razy, zostało zweryfikowane przez biblistę ks. Wojciecha Węgrzyniaka. Duchowny ustalił, uwzględniając hebrajski oryginał oraz różne przekłady, a także poszczególne odmiany tego wezwania, iż w rzeczywistości liczba ta jest znacznie mniejsza. Nie zmienia to jednak faktu, iż wezwanie to pojawia się w najistotniejszych momentach w historii Zbawienia. Twierdzenie, iż „Słowa nie lękajcie się” pojawiają się w Biblii dokładnie tyle razy, ile jest dni w roku tj. 365, jest bardzo popularne i regularnie pojawia się w sieci. Informację tę, postanowił zweryfikować biblista ks. Wojciech Węgrzyniak, sprawdzając, ile razy dokładnie w Piśmie Św. Pojawia się to sformułowanie. Jak wynika z analiz duchownego, w Biblii Tysiąclecia dosłowne wezwanie „Nie lękajcie się” pojawia się 14 razy. FB/Screen Biblista wylicza następnie poszczególne odmiany tego sformułowania, wskazując liczbę ich występowania w tekście Starego i Nowego Testamentu: „nie lękaj się – 33x;nie bój się – 41x;nie bójcie się – 39x;nie obawiaj sie – 7x;nie obawiajcie się – 6x;nie trwóżcie się – 4x;nie trwóż się – 1x;nie drżyjcie – 2x;nie drżyj – 3x;nie będziesz się lękał – 1x” Łącznie więc wezwanie „Nie lękajcie się” występuje w Biblii 137 razy W swojej analizie ks. Węgrzyniak uwzględnia także oryginalny tekst hebrajski oraz przekłady (poza wcześniej wymienionym polskim) grecki i angielski: FB/Screen Zatem należy wskazać, iż sformułowanie „Nie lękajcie się”, uwzględniając poszczególne odmiany tego zwrotu, oraz różnice wynikające z poszczególnych przekładów, nie występuje w Biblii 365 razy. Nie zmienia to jednak faktu, iż doniosłość tego zwrotu podkreśla kontekst sytuacji, w których jest ono wypowiadane, a więc najistotniejsze momenty w historii Zbawienia. Wystarczy wspomnieć takie chwile jak Zwiastowanie Łk 1,30; Narodzenie Jezusa Łk 2,9-10; Ostatnia Wieczerza J 14,1,27; Ukazywanie się Jezusa po Zmartwychwstaniu Mt 28,4-5,10. Źródła: Fot: „Żywe bowiem jest Słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4, 12) Niedawno, bo przecież w minioną niedzielę obchodziliśmy w całym kościele dzięki decyzji Jego Świątobliwości Ojca Świętego Franciszka Niedzielę Słowa Bożego. Odpowiadając na tą zachętę Papieża we wszystkich diecezjach naszego i nie tylko naszego kraju odczytywane było w sposób szczególny Pismo Święte. Zanurzając się w Słowie Bożym natrafiłem na pewien fragment, który znajduje się na początku mojego rozważania, a pochodzi on z Listu do Hebrajczyków. Rozważając ten fragment zauważyłem, że mówi on o wielkiej mocy Bożego Słowa, z którym mamy do czynienia nie tylko w kościele, ale dzięki posiadanym przez nas egzemplarzu Biblii codziennie. Dzięki Słowu Bożemu możemy czerpać siły do życia i szukać ukojenia w chwilach trudnych dla nas, naszej rodziny, Ojczyzny, czy po prostu czerpać moc do stawiania czoła codzienności. Słowo Boże jest jak czytamy w przytoczonym Liście do Hebrajczyków skuteczne. Dzięki niemu stało się wszystko. Słowo, jakże to nie wiele, a zarazem jakże dużo. Każdy z nas mając do czynienia ze Słowem Bożym odczytuje je inaczej. Każdy z nas innego fragmentu w danej chwili potrzebuje do tego, aby wzrastać. Każdy z nas dzięki innemu fragmentowi czuje potrzebę zmiany własnego życia i postępowania. Takie podejście do mocy płynącej ze słów Pisma Świętego powinno nas katolików zapraszać do głoszenia Ewangelii Jezusa każdemu człowiekowi. Jezus zaprosił 12 apostołów, ludzi przeróżnych. Jedni go zdradzili, inni się go zaparli, jeszcze inni trwali z nim aż do chwili krzyżowej śmierci na Golgocie. Dzisiejszy świat jest taki sam. Tych samych 12 rodzajów ludzi możemy spotkać i dziś w otaczającej nas rzeczywistości. Oznacza to, że tak jak 12 apostołów również i nas Jezus zaprasza do głoszenia Słowa Bożego i bycia świadkiem oraz drogowskazem dla innych jak mają iść przez życie. Do jednej z form aktywności chrześcijańskiej, a zarazem okazji do głoszenia Słowa Bożego jest zorganizowana w minioną niedzielę akcja #Biblia. Akcja ta polega na tym, byśmy jako katolicy w mediach społecznościowych i nie tylko głosili i wskazywali drogę innym do Boga. Zachęcam Was siostry i bracia do tego, aby akcja #Biblia nie trwała tylko jedną niedzielę w ciągu roku. Ksiądz Adam mówił w jednym ze swoich kazań o przeżyciu związanym z rekolekcjami. Na rekolekcjach tych spotkał osobę zakochaną w Piśmie Świętym i dzięki niej jeszcze bardziej zaczął zgłębiać Pismo Święte. My także możemy być takimi osobami, które głoszą Chrystusa w tych jakże ciężkich czasach dla chrześcijan, którzy za swoją wiarę są prześladowani i mordowani. Wzbudźmy w sobie chęć głoszenia Słowa Bożego i pod hashtagiem #Biblia wrzucajmy fragmenty Pisma Świętego, którymi w danej chwili żyjemy i które rozważamy. Bądźmy aktywni na Facebook’u, Twitterze, Instagramie i wielu innych mediach. Nasza strona również włącza się w tą akcję i każdego dnia począwszy od dzisiaj na naszej stronie pojawiać się będą fragmenty Pisma Świętego z danego dnia. Nie lękajmy się! Otwórzmy nasze serca na Słowo Boże spisane na kartach Biblii. Dawid Jankowski

nie lękajcie się biblia